Απολιτίκ σε λάθος χώρα..

Απολιτίκ. Η έννοια του απολιτίκ στην Ελλάδα του 2012, την Ελλάδα της κρίσης, φαίνεται να έχει αποκτήσει ένα τελείως διαφορετικό νόημα.

Λίγα χρόνια πριν, την Ελλάδα την χωρίζουμε σε Προ Μνημόνιο και Μετά Μνημόνιο, όλοι ουσιαστικά θεωρούνατν απολιτίκ, κυρίως οι της  νέας γενιάς. Όταν ρώταγες κάποιον για τα κόμματα, σου απαντούσαν, ότι είμαι με τον τάδε και τον δείνα, χωρίς όμως να υποστηρίζουν γιατί είναι με το δικό τους μέρος. Η πολιτική στήριξη έμοιαζε περισσότερο με μια κληρονομική υπόθεση όπου μαζί με το όνομα , ο πατέρας σου, σου έδινε και ένα σταυρομένο ψηφοδέλτιο.

Πρίν την κατακραυγή που εισέπραξε με τον περίφημο νόμο πλαίσιο, ως φοιτητές, αγνοούσαμε το όνομα της τότε Υπουργού Παιδείας , Μαριέτας Γιαννάκου (κάναμε ένα τεστ τότε, δεν το λέω γιοα εντυπωσιασμό) και τον Κραμανλή το θεωρούσαμε “κακό πολιτικό” γιατί “ευνόησε” τον Παναθηναϊκό να πάρει το πρωτάθλημα το 2004. Μέχρι και ψήφους ρίχναμε στον Καρατζαφέρη γιατί είχε ωραία φωτογραφία στο ψηφοδέλτιο.

Είχαμε χάσει τελείως τον έλεγχο και θεωρούσαμε ότι η πολιτική αφορά μόνο τους γέρους στα καφενεία και τους γονείς μας οι οποίοι δεν κάνανε έρωτα πια και έπρεπε να ασχοληθούν με κάτι.

Το σωτήριον έτος 2010 όλα αυτά άλλαξαν. Η πολιτκή έγινε πρώτο θέμα των καφετεριών, μπαρ και των λοιπών καταστημάτων . Όλοι , ακόμα και οι μαθητές, άρχιζαν να ακούν, να διαβάζουν, να παρακολουθούν ειδήσεις σχετικά με την πολιτική ζωή της χώρας. Τα βαρετά ειδησεογραφικά προγράμματα έγιναν απαραίτητα για την καθημερινότητα μας, ενώ η υπερπληροφόρηση κατέστησε μόδα τις θεωρίες συνωμοσίας και τον δόλιο ρόλο των τραπεζών στις κυβέρνησεις των κρατών.

Τα καλέσματα δε για αντίσταση και γκρέμισμα του σάπιου πολιτικού συστήματος ήταν πιο πολλά και απο τα εμβόλια που αγοράσαμε για τη γρίπη  Η1Ν1. Κάπου εκεί όμως δεν πρέπει να αναρωτηθούμε, που ήμασταν τόσα χρόνια;

Δεν εννοώ να τρέξουν κάποιοι να μας πουν ότι “τόσα χρόνια εμένα με κοροίδευες που κατέβαινα στις πορείες και τώρα θέλεις να έρθεις μαζί μου, αεί πήγαινε για καφέ”.Όχι, αυτή είναι λάθος αντιμετώπιση. Ο επαναστάτης δεν κάνει ότι κάνει για αναγνώριση και παράσημα, το κάνει για να εμπνεύσει τους άλλους. Οι καρποί θα έρθουν αργότερα. Δεν μπορεί να τους κατηγορήσει γιατί ήρθαν μετά,αφότου μάζεψε τη σοδειά.

Εννοώ ότι πρέπει να κατηγορήσουμε και τους εαυτούς μας για το πολιτικό έκτρωμα. Όχι το “μαζί τα φάγαμε” όσο το ότι ήμασταν σαν πηλός που μας μορφοποιούσαν και δεν αντισταθήκαμε όταν έπρεπε. Τώρα τρέχουμε να μαζευτούμε αλλα πραγματικά δεν ξέρω πόσος χρόνος μας μένει πια.

Το “απολιτίκ”, για να γυρίσουμε στο θέμα μας, τώρα μοιάζει πιο πολύ με “ακοματίκ”. Με όλα αυτά που παρακολουθούμε τώρα πια απαλαχθήκαμε απο τις επιθυμείες της οικογένειας μας και τώρα λέμε “αποχή”, “δεν με εκπροσωπεί κανένας”, “λευκό” και διάφορα καλόγουστα. Το απολιτίκ δηλαδή τώρα να έχει βάση, επιχειρήματα για την ύπαρξη του αλλα αναρωτιέμαι αν έχει διαφορετικό αποτέλεσμα.

Οι αυτοεξυπηρετούμενες κοινωνίες είναι πραγματικά μία ωραία λύση αλλά νομίζω είναι πιο ουτοπικές κοινωνίες και τις κομμουνιστικές. Εξηγούμαι.

Οι Αγανακτισμένοι που όλοι λίγο πολύ τους υποστηρίξαμε, έμοιαζαν σαν νερό που είχε τεράστεια πίεση αλλα χωρίς κατεύθυνση. Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχουν ούτε σαν ουσιαστική υπόσταση αλλα ούτε σαν δυναμική. Αυτό το κίνημα που πραγματικά τρόμαξε τους προδότες της Ελλάδας καταστράφηκε, εκούσια απο μνημονιακούς παράγοντες, ουσιαστικά και θεωρητικά. Αυτό έγινε γιατί δεν είχε σημείο αναφοράς, σκοπό και διαδρομή. Γιατί αν χανόντουσαν στη διαδρομή, το οποίο κάνανε, κανονικά θα βρισκόντουσαν παρακάτω και θα συνεχίζαν.

Το κίνημα της πατάτας. Συμφωνώ απο τη μία αλλα έχω τις αμφιβολίες μου αν θα συνεχίσει και θα επεκταθεί για πολύ ακόμα με πολιτικές και οικονομικές δυνάμεις να το πολεμάνε. Δεν λέω να μην συνεχιστεί, αλλα θα αντέξει; Πιστέψτε με, αν υπήρχαν ακόμα Αγανακτισμένοι δεν θα υπήρχαν αμφιβολίες. Επίσης αν το υποστήριζαν όλοι για όλα τα προϊόντα θα άντεχε!

Οπότε να ακολουθήσουμε αυτούς που μας κατέστρεψαν; Οι Απολιτίκ δεν θα το κάναν αυτό ποτέ, αλλα πιο πραγματικά θα ήταν το αποτέλεσμα αναρωτιέμαι;

Προεδρευόμενη κοινοβουλευτική δημοκρατία είναι το πολιτευμά μας και απο τα τόσα κόμματα και τους πολιτικούς πραγματικά μου φαίνεται αδιανόητο να πιστέψω ότι όλοι είναι πουλημένοι.

Στην Ισλανδία πήραν την κατάσταση στα χέρια τους μη πολιτκά πρόσωπα, πραγματικά θα ήταν το καλύτερο. Στην Ελλάδα όμως είμαστε όλοι πολύξεροι και προπονητές, σε ποιον θα δίναμε βήμα να μιλήσει;

Ο Καζάκης και ο Καμμένος πόση υποστήριξη θα λάβουν όταν για κάθε δήλωση υπάρχουν 15 αναρτήσεις εναντίον τους απο άλλους που τα ξέρουν καλύτερα.

Αδυνατό πραγματικά να πιστέψω στους “απολιτίκ” γιατί δεν έχουν ουσιαστική υπόσταση στην Ελλάδα Γιατί την Ελλάδα, οι “απολιτίκ” την βοηθήσαν να φτάσει εδώ που έφτασε.

ΥΓ1 Τα παραδείγματα είναι όλα πραγματικά.

ΥΓ2 Ουσιαστικούς υπεύθυνους θεωρώ φυσικά τους πολιτικούς μας, τις τράπεζες και τις μεγάλες δυνάμεις. Αλλά θεωρώ και την σιωπή εξίσου υπεύθυνη.

ΥΓ3 Είμαι ενάντια σε ένα σύστημα “απολιτίκ” μέχρι την πρακτική εφαρμογή του. Όχι στην ιδέα του. Κυρίως στην Ελλάδα το αμφισβητώ.

ΥΓ4 Η απισιοδοξία και η γνώμη είναι δικαιωμα του καθενός.