Όσκαρ 2012.Τι κρατάω και τι αφήνω πίσω

Ως Έλληνας,

·     Τον Αλεξάντερ Πέιν να παραλαμβάνει το δεύτερο Όσκαρ της καριέρας του και να λέει στα ελληνικά, “Σ ΄αγαπώ πολύ” στη μητέρα του.

·    Την παρουσία του Μιχάλη Κακογιάννη στο In Memorian και την τρανταχτή απουσία του Θεόδωρου Αγγελόπουλου απο αυτό.

·   Τον Κόλιν Φέρθ να υπενθυμίζει στην Μερλιν Στρίπ τα γυρίσματα που έκαναν στην Ελλάδα για το "Mamma Mia" λίγο πριν την ανακυρήξει νικήτρια για το βραβείο Α΄ Γυναικείου Ρόλου.

Ως Άνδρας,

·    Το πόδι της Ατζελίνα Τζολί, το οποίο απέκτησε μέχρι και λογαριασμό στο tweeter (@AngiesRightLeg).

·   Την προκλητική, με την καλή έννοια, παρουσία των Τζένιφερ Λοπέζ και Κάμερον Ντιάζ, για την απονομή δύο βραβείων

·    \Τη Νάταλι Πόρτμαν που 8 μήνες μετά τη γέννηση του παιδιού της, είναι πιο γλυκιά και όμορφη απο ποτέ.

Ως Ευαίσθητος Άνδρας,

·      Την παραλαβή του Όσκαρ Β’ Ανδρικού Ρόλου απο τον Κρίστοφερ Πλάμερ Στα 82 του χρόνια έγινε ο γηραιότερος που παραλαμβάνει το χρυσό αγαλματίδιο. Υποστήρηξε ότι απο βρέφος είχε ετοιμάσει την ομιλία του αλλα μετά απο τόσα χρόνια την ξέχασε.

·    Την παραλαβή του αντίστιχου βραβείου για τις γυναίκες απο την Οκτάβια Σπένσερ. Αν και φαβορί, έδειχνε ιδιαίτερα έκπληκτη ενώ πάνω στη σκηνή, δεν μπόρεσε να συγκρατήσει τα δακρυά της.

Ως Αγχώδης Άνδρας,

·       Αν εξαιρέσουμε το βραβείο μοντάζ το οποίο πήρε “Το κορίτσι με το τατουαζ” όλα τα άλλα ήταν λιγο πολύ αναμενόμενα. Εντάξει, η αγωνία έχει πάψει να είναι στατιστικό των Όσκαρ εδώ και πολά χρόνια .

Ως Φιλότεχνος Άνδρας,

·     Το γεγονός ότι νικητής της βραδιάς αναδείχθηκε το “The Artist”,  μια ταινία ασπρόμαυρη και “βουβή”

·      Το ότι το “Hugo” του  Μάρτιν Σκορτσέζε, πήρε και αυτό 5 αγαλματίδια. Μία ταινία η οποία  εξέπεμπε μια γλυκιά νοσταλγία για το παλιό σινεμά.

·        \ “Ένας χωρισμός”. Βραβείο για καλυτερη ξενόγλωσση ταινία και ένας φλογερός λόγος για τις γυναίκες του Πακιστάν που παλεύουν για τα διακιώματα τους.

Ως Πολιτικοποιημένος Άνδρας,

·    “Μέσω οικονομικής κρίσης βλέπετε εκατομμυριούχους να ανταλάσουν χρυσά αγαλματίδια” κάπως έτσι άρχισε η 86 απονομή των βραβείων Όσκαρ  απο τον Μπίλι Κρύσταλ ο οποίος για ένατη φορά ήταν ο οικοδεσπότης του σόου.

·  “Ράνγκο”. Η εξήγηση του πολιτικού συστήματος για παιδιά. Βραβείο Καλύτερης Ταινίας Κινούμενων Σχεδίων.

·        Όχι τόσο πολιτικό αλλά ο Γούντι Άλλεν πάλι έλειπε. Οπότε τον συγχαίρουμε γιατί είναι (εκτός από το 2002) σταθερός στις αποφάσεις του.

Ως Γκρινιάρης Άνδρας,

·     Σχεδόν όλα στη βραδιά γυρίζαν γύρω απο το ζεύγος της μπροστινής σειράς, Μπραντ Πιτ και Ατζελίνα Τζολί. Ο σκηνοθέτης , ο Κρίσταλ ακόμα και ο Γαλιφιανάκης πήγε και τους χτύπησε το πιατίνι του μπροστά σε αυτούς. Λύσσα πια!

·     Πολύ ακριβά φορέματα, χλιδή, λαμπερές παρουσίες. Ο κόσμος πεθαίνει απο πείνα, κρύο και στη Συρία απο πυροβολισμούς. Μόνο ο Κρίσταλ κάτι ψέλισε. Περιμέναμε κάτι περισσότερο από το κόσμο της τέχνης.

·    Εκπλήξεις όπως είπαμε σχεδόν μηδέν. Ευτυχώς ήταν μεσημέρι αλλιώς θα έπαιρνα κάτι ύπνους….

·     Αυτές οι κοπέλες που έδιναν τα μπινελίκια στο κοινό. Συγνώμη αλλα ήταν τόσο λίγα που ούτε για το 1/4 του θεάτρου δεν έφθαναν.

·   Το “Hugo” απέσπασε 5  Όσκαρ αλλά όλοι έτρεξαν να πουν ότι ήταν σε τεχνικές κατηγορίες και δεν ήταν τόσο σημαντικά. Δεν ξέρω αλλά για μένα η τεχνική στην τέχνη είναι σημαντικότατη και αν δεν τους αρέσουν να τις καταργήσουν τις κατηγορίες (είμαι σκληρός όταν το θέλω).

·        Για το ποιος πήρε τι http://reviews.in.gr/culture/awards2012/

Δυστυχώς τσουρουφλιστήκαμε...

Το ότι γίνονται τέτοια πράγματα στην χώρα μας, άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους στη Συρία και εμείς ασχολούμαστε με έναν Κωστόπουλο είναι πιο χαζό και απο το να υποστηρίζεις ότι η ΝΔ θα αλλάξει το μνημόνιο όταν θα έρθει τα πράγματα. Το μόνο που έχω να πω είναι ότι ο Καπετάνιος παίρνει τα εύσημα όταν η κρουαζιέρα πάει καλά(λεφτά,δημοσιότητα κτλ) αλλά όταν το καράβι βουλιάζει πρέπει να τα χάσει όλα.Ο εργαζόμενος ούτε τοπ μόντελ παντρεύτηκε, ούτε εξοχικά στη Μύκονο είχε ούτε στην τηλεόραση προβλήθηκε. Έτσι και τώρα είναι εύλογο να θέλει να πάρει αυτά τα λίγα που δικαιούται γιατί πολύ απλά και στα πολλά πάλι λίγα έπαιρνε.

Σχετικά με τον Καμμένο. Λίγα λόγια πρώτα. Ο Καμμένος εκλεγόταν βουλευτής της ΝΔ από το 1993 ενώ διετέλεσε και υφυπουργός  "Εμπορικής Ναυτιλίας, Αιγαίου και Νησιωτικής Πολιτικής στην κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή, ναι αυτού με το πλεϊστάτιον. Εντωμεταξύ έχει πιο πολλούς σταυρούς και διακρίσεις και απο τον αρχηγό ΓΕΕΘΑ, Μιχαήλ Κωσταράκο (σειρούλα μου και αυτός, βαράγαμε γερμανικά στον Έβρο)

Από τότε που ο Λουκάς Παπαδήμος είπε να περάσει απο το Μαξίμου ο Καμμένος τα πήρε στην κράνα και άρχισε και έλεγε. Τι για μασονους, τι για συνομοσίες, τι ότι θα μας πάρουν τα νησιά και τις κατσίκες μαζί, τι ότι η Θάνου ήταν ντόπα και ο Παρθένης μάλλον δεν βλέπει τι παντρεύεται. Πράγματα χωρίς καμία λογική δηλαδή.

Ενώ λοιπόν, μαζί με τον Καζάκη τους είχαμε κάνει εικονοστάσι δίπλα απο τον Κοκό, έρχεται και με την πρώτη του δήλωση μας έστειλε να μαζεύουμε καλαμπόκια.

Ονόμασε το όνομα του Ανεξάρτητοι Έλληνες (Α.Ε.) και ζήτησε απο την Παναγία να είναι μαζί του.

Γιατί ρε αγόρι μου?Τι σου έφταιξε η Γυναίκα και την ανακατόνεις?

Άσε που έβγαλε και έναν εθνικισμό με αυτά που έλεγε. Αναρωτιέμαι λοιπόν.Κάποιοι απο το ΛΑΟΣ κάποιοι απο τη ΝΔ κάποιοι από τα Χρυσά Αυγά που θα αναζητήσουν καταφύγιο; Μήπως στον Κουβέλη της Δεξιάς; Οι υπόλοιποι θα θα συνεχίζουν να προσεύχονται για ένα κόμμα με αρχηγό το Θεοδωράκη. (κάτι άκουσα και για αυτόν τελευταία αλλα λέω να μην το πιστέψω)

Η γνώμη του ΠΑΣΟΚου

Το να είσαι ΠΑΣΟΚ σήμερα είναι μεγάλο πράγμα. Εξηγούμαι.

Καταλαβαίνω ότι πολλοί ήταν αυτοί που πιστέψαν τον Δον Ζουάν της πολιτικής, Ανδρέα Παπανδρέου. Άλλαξε μια ολόκληρη γενιά. Πρώτον έκανε τους συνδηκαλιστές (τους σάπιους) ένα αόρατο κόμμα που ανα πάσα στιγμή άλλαζε υπουργικές αποφάσεις και νόμους. Δεύτερον, έδωσε λεφτά, λεφτά και λεφτά. Οι μισθοί αυξήθηκαν, οι τσοπάνιδες και οι χωριάτες πήραν τα πάνω τους με τα τόσα επιδόματα που εισέπραταν και το δημόσιο έμοιαζε, όπως πάντα άλλωστε, πιο θελκτικός προρισμός και από το αιδίο της Σκάρλετ Γιόχανσον. (Είμαι αισχρός το ξέρω).

Βέβαια όταν ήρθε ο λογαριασμός τα πράγματα άλλαξαν. Ήρθε ο γιός του και την γάμησε της επειχήρηση. Ναι, επειχήρηση ήταν το ΠΑΣΟΚ. Παρήγαγε ελπίδα και εισέπραται ψήφους. 

Η αλήθεια ήρθε στο φώς και ότι έκανε ο Αντρέας αποκαλήφθηκε ότι βασίστηκε σε πιο σαθρά θεμέλια και από αυτά του γιοφυριού της Άρτας (πριν την δολοφονία να εξηγούμαστε). Έβαλαν βέβαια και άλλοι το χεράκι τους (Σημίτης, Καραμανλής).

Η άλλη εξήγηση για την χρεωκοπία της Ελλάδος είναι ότι ο Γιωργάκης μας πρόδωσε αλλά αυτό είναι ακόμα πιο επικύνδυνο για το μέσο Πασόκο να το πιστέψει.

Λοιπόν και μέσα σε όλο αυτό τον οριμαδιό, ο Πασόκος πρέπει να στηρίξει τη γνώμη του. Το θέμα είναι εδώ. Το να τη στηρίξει τη γνώμη του, είναι κλασσική αντίληψη ανθρώπου που πιστεύει πολύ σε κάτι. Το να την πιστεύει ωστόσο είναι αρρώστια και λέγεται μαλακία.

Is Australia truly the next in line?

U.S.A. Europe and now what? Who is going to be the next prey of the wolf-crisis?

Everybody is speculating that China will soon take the stick and hit everybody standing in its way. Even Barack Obama “welcomed” Beijing's rise in the world and asked for a closer cooperation between the two nations, for the world welfare.

Unbeatable prices helped the domination of world markets although the quality of Chinese products got worse than Angela Mercel herself.

On the other hand,the downfall of Europe will be a major hit in China’s economy. If the Europeans fail to continue their strong economic relations with the smiling people (their teeth are more than appropriate for a Colgate advertisement) the ex Olympic Games hostess will be at dead end.

So now we reach Australia. Alan Kohler in his article “Debt doldrums: what a miserable bunch we are” sketched a nation ready to explode. And that didn’t find me opposite. The sense that I got today during my transactions in the market is of an innocent man ready to be punished but without knowing why.

Rumours also has it, that what started with Toyota, Anz, and today Qantas will not stop until the most wealthy Australian loses his last penny.

So far so good, but burning down the most liveable continent in the world  without a serious reason isn't a bit awkward? I agree that the signs are not immaculate but are the cracks enough to break the whole glass?

From my point of view crisis it invades first in  the psychology and then in the pockets of a nation. And I know how I felt living in Greece the last years.  Although we were seeing ominous black clouds  we just raised some umbrellas and we never asked for  sun. 

That’s what the Australians are doing right now.

So, will we be careful or will we fall in the whole without anybody pushing us?  

Give Greeks their chance.

The first think I want to mention is that finally Papadimos talked for more than 3 minutes in front of a camera. I think he gets over his bashfulness and he’ll soon be ready to implement all the austerity measures he promised..

To tell you the truth, except from the journalists, I don’t believe that more than 20 people watched his proclamation. Not because they just don’t believe him but they don’t care either. They have seen for two succeeding years the complete deprivation of their dignity. They are now ready to encounter the enemy that wants to take away their life.

All Greeks know what the exile from the European Union and the return to national currency means. But consequences are more legitimate than a souvlaki or one shot of ouzo. Most of them they know that PSI and the new memorandum will just longer their road to default. 

It’s like being in a coma. You know you are going to die but you want you funeral plate to have a greater number on the right place. You know it’s a meaningless life being in a bed without consciousness but the doctors keep giving you drugs.

Now the Greeks seem to have run out of strengths. They can’t continue. They just want to pull out the cable and stop the beeping sound. This is the privilege of being Greek, you always get what you want, in various ways, And neither Mr Papadimos nor Angela Merkel have the right for another useless electroshock

Μολών Λαβέ!

Δεν ξέρω αν είναι μόνο δικιά μου αίσθηση αλλά νομίζω ότι κάτι έχει αλλάξει στην Ελλάδα τα τελευταία εικοσιτεράωρα. Δεν εννοώ φυσικά την αποχώρηση του ογκόλιθου της πολιτικής Γεωργίου Καρατζαφέρη από τη κυβέρνηση, όλα τα σφάζω όλα τα μαχαιρώνω , του Λουκά Παπαδήμου αλλά στην αντίληψη του κόσμου σχετικά με την πορεία της χώρας σε σχέση με την Ευρωπαϊκή Ένωση.

                                   

Για δύο συνεχόμενα χρόνια ήμασταν μπροστά σε διλήματα. Λεφτά ή χρεωκοπία, Ευρώ ή δραχμή, Τρόϊκα ή αναρχία, Μπαλατσινού ή Μακρυπούλια. Σε όλα αυτά οι η πλειοψηφία του λαού διάλεγε το πρώτο ως αναγκαίο κακό.

Ο κόσμος όμως φαίνεται να αλλάζει τώρα πια. Η δραχμή και η χρεωκοπία ενώ είχαν γίνει πιο επικύνδυνες λέξεις και από τις καπότες Duo τώρα έχουν γίνει πιό θεμιτές και από την Δούκισσα Νομικού στο Mad Walk.  

Στις πορείες στο κέντρο πέρα από τα κλασσικά συνθήματα όχι άλλα μέτρα για τον τάφο μας, ζητούσαν και την επαναφορά στην ανεξαρτησία μας. Βαρέθηκε ο κόσμος να ακούει για θυσίες στο όνομα κάτι ξένου, γιατί ξένο και εχθρικό μοιάζει το ευρώ. Ο Καζάκης έγινε εθνικός ήρωας και η εξορία μας από την καταρέουσα Ένωση μονόδρομος. Οι περισσότεροι οικονομολόγοι από την άλλη παρουσιάζουν την χρεωκοπία ως κάτι το όχι τόσο τολμηρό και δύσκολο.

Η αλήθεια είναι ότι είμαι πια πολύ μακριά για να επομιστώ τις συνέπειας μιας τέτοιας αντίδρασης και κυρίως να αφουγκραστώ την αγωνία του κόσμου για την επόμενη μέρα. Από την άλλη ως Έλληνας και ως νέος ματανάστης καταλαβαίνω ότι ο κόσμος δεν αντέχει άλλο την αναμονή και θέλει ευθανασία και ανάσταση και όχι αιώνιες χημειοθεραπείες.

Υ.Γ.1 Λίγο σοβαρό μου βγήκε το κείμενο το ξέρω.

Υ.Γ. 2 Ρε Γιώργο, πρέπει να είσαι φαντάρος για να την βρείς με τη Δούκισσα;

Υ.Γ. 3 Σύνθημα για τον Λάκη που περνάει δύσκολα στις Φυλακές Φθιώτιδας πάντως δεν άκουσα. Ξεχνάμε γρήγορα το ξέρω, αλλά όχι και τόσο βρε παιδιά.
Υ.Γ. 4 Ο τίτλος φυσικά και δεν παραπέμπει στους Αρχαίους Έλληνες ούτε σε εθνικιστικές αηδίες.