Μολών Λαβέ!

Δεν ξέρω αν είναι μόνο δικιά μου αίσθηση αλλά νομίζω ότι κάτι έχει αλλάξει στην Ελλάδα τα τελευταία εικοσιτεράωρα. Δεν εννοώ φυσικά την αποχώρηση του ογκόλιθου της πολιτικής Γεωργίου Καρατζαφέρη από τη κυβέρνηση, όλα τα σφάζω όλα τα μαχαιρώνω , του Λουκά Παπαδήμου αλλά στην αντίληψη του κόσμου σχετικά με την πορεία της χώρας σε σχέση με την Ευρωπαϊκή Ένωση.

                                   

Για δύο συνεχόμενα χρόνια ήμασταν μπροστά σε διλήματα. Λεφτά ή χρεωκοπία, Ευρώ ή δραχμή, Τρόϊκα ή αναρχία, Μπαλατσινού ή Μακρυπούλια. Σε όλα αυτά οι η πλειοψηφία του λαού διάλεγε το πρώτο ως αναγκαίο κακό.

Ο κόσμος όμως φαίνεται να αλλάζει τώρα πια. Η δραχμή και η χρεωκοπία ενώ είχαν γίνει πιο επικύνδυνες λέξεις και από τις καπότες Duo τώρα έχουν γίνει πιό θεμιτές και από την Δούκισσα Νομικού στο Mad Walk.  

Στις πορείες στο κέντρο πέρα από τα κλασσικά συνθήματα όχι άλλα μέτρα για τον τάφο μας, ζητούσαν και την επαναφορά στην ανεξαρτησία μας. Βαρέθηκε ο κόσμος να ακούει για θυσίες στο όνομα κάτι ξένου, γιατί ξένο και εχθρικό μοιάζει το ευρώ. Ο Καζάκης έγινε εθνικός ήρωας και η εξορία μας από την καταρέουσα Ένωση μονόδρομος. Οι περισσότεροι οικονομολόγοι από την άλλη παρουσιάζουν την χρεωκοπία ως κάτι το όχι τόσο τολμηρό και δύσκολο.

Η αλήθεια είναι ότι είμαι πια πολύ μακριά για να επομιστώ τις συνέπειας μιας τέτοιας αντίδρασης και κυρίως να αφουγκραστώ την αγωνία του κόσμου για την επόμενη μέρα. Από την άλλη ως Έλληνας και ως νέος ματανάστης καταλαβαίνω ότι ο κόσμος δεν αντέχει άλλο την αναμονή και θέλει ευθανασία και ανάσταση και όχι αιώνιες χημειοθεραπείες.

Υ.Γ.1 Λίγο σοβαρό μου βγήκε το κείμενο το ξέρω.

Υ.Γ. 2 Ρε Γιώργο, πρέπει να είσαι φαντάρος για να την βρείς με τη Δούκισσα;

Υ.Γ. 3 Σύνθημα για τον Λάκη που περνάει δύσκολα στις Φυλακές Φθιώτιδας πάντως δεν άκουσα. Ξεχνάμε γρήγορα το ξέρω, αλλά όχι και τόσο βρε παιδιά.
Υ.Γ. 4 Ο τίτλος φυσικά και δεν παραπέμπει στους Αρχαίους Έλληνες ούτε σε εθνικιστικές αηδίες.